บรรยาย EP.15
หลับจากจบสนทนาการนัดพบ คนตัวเล็กลุกออกจากที่นั่งและเดินไปยังหลังตึกพลางแชทบอกเพื่อนของเขาว่า ‘จะไปเคลียร์ปัญหา’ มือเรียวกดปิดโทรศัพท์ลงพลางยืนพิงกำแพงรอ ไม่นานนักรุ่นพี่ปีสองที่แอบชอบเขาก็เดินมาหาเขา โมยืนมองหน้าคนตัวเล็กด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ
สีหน้าดูหงุดหงิดจัง เป็นอะไรนะ?
“มีอะไร”
อ่าา... น้ำเสียงห้วนจังแฮะ
“เอางี้ก่อน พี่โมเป็นอะไร”
“พี่เปล่า”
“โกหก มาคุยตัวต่อตัวแล้วก็พูดมาตรงๆสิครับ”
“...”
โมไม่ตอบอะไร เพียงแค่เงียบใส่และมองหน้าคนตัวเล็กกว่าด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ
“แล้วที่ถามเต้ยในแชท พี่โมหมายความว่าไง”
โมหลบสายตาหวานคู่นั่นก่อนจะกลับมามองเหมือนเดิม เขาคว้าข้อมือเล็กๆมาจับไว้พลางพูดบางอย่างออกไป
“พี่ชอบเต้ย”
“...ฮะๆๆๆ ชอบแบบพี่น้องน่ะเหรอ”
คนตัวเล็กขำแห้งออกมา แต่คนตัวสูงกว่ากลับส่ายหน้าเบาๆ โมค่อยๆขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ๆพลางเอื้อมมืออีกข้างไปจับที่แก้มของเต้ย เขาใช้นิ้วโป้งเกลี่ยที่แก้มเบาๆและตอนนี้ปากของทั้งสองคนกำลังประกบกัน... คนตัวเล็กหลับตาลงพลางกำมือแน่น เขาเผลออ้าปากออกเหมือนเป็นการเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนของอีกฝ่ายเข้ามาตักตวงความสุขในปากของเขา
“อื้อ..”
เขาทั้งสองเคลิ้มกับจูบที่นุ่มนวลนี้ แต่แล้วคนตัวเล็กกว่าก็ต้องเป็นฝ่ายผลักอีกคนออกเมื่อได้สติ เต้ยหลบสายตาที่อยู่ตรงหน้าพร้อมหน้าที่แดงระเรื่อ เขาเบี่ยงหน้าหนีและแกะมือหนาออกจากข้อมือของเขา
“อือ... เข้าใจแล้ว”
“...”
“ที่บอกว่าชอบ... คือชอบแบบนี้สินะ”
“อือ พี่ชอบเต้ย”
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาใจในที่ลับตาคน แต่หารู้ไม่ว่ากำลังมีอีกคนที่เดินมาเจอเขาพอดี
ทัพเจษ เขายืนชะงักกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะหันหลังเดินกลับไป เขารู้สึกชาไปทั้งตัว มันเจ็บจนพูดไม่ถูก ถึงแม้ว่าเขาจะเห็นแค่ตอนที่พี่รหัสเขาโดนผลักออกแล้วก็เถอะ...
นี่มันอะไรกัน...
เขามาทำอะไรกันสองคน...
ฮ่าๆๆ แต่ช่างเถอะ มันไม่ใช่เรื่องของเรานี่นา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น