NC CUT❗️TJ x Toey EP.30

 

21:40 PM

ท่ามกลางฝนที่ตกหนัก ร่างเล็กในเครื่องแบบชุดนักศึกษายืนตากฝนนิ่งๆเพื่อรอใครบางคนมารับ นี่เป็นการประชดที่ไม่ค่อยน่าปลื้มเท่าไหร่นัก จนกระทั่งรถยนต์สีดำขับมาจอดอยู่ตรงหน้า คนในรถลดกระจกลงและเรียกให้ขึ้นมา

“ขึ้นรถ” ทัพเจษ

และน้ำเสียงที่เต้ยได้ยินนั้นเขาแทบจะใจสลาย มันเป็นน้ำเสียงที่บ่งบอกได้เลยว่าทัพเจษกำลังรำคาญเต้ย ร่างเล็กเดินขึ้นรถอย่างนิ่งเงียบ ก่อนที่ทัพเจษจะเอ่ยถามโดยใช้น้ำเสียงที่หงุดหงิด

“เป็นอะไร?” ทัพเจษ

“เปล่า...เราไม่ได้เป็นอะไร” เต้ย

ร่างสูงคิ้วขมวดก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เต้ยอย่างเบามือ ถึงเขาจะโกรธเต้ยเพียงใดแต่เขาก็ยังสงสารอยู่ดี

“แล้วทำไมไปตากฝนแบบนั้น อยากไม่สบายรึไง?” ทัพเจษ

ร่างเล็กไม่ตอบ ได้แต่เงียบอย่างเดียวจนทัพเจษเริ่มหงุดหงิดขึ้นอีกครั้ง ทัพเจษจิปากก่อนจะตะคอกใส่เต้ยอย่างไม่สบอารมณ์

“อย่ามาประชดดิวะ! ไม่ชอบเว้ย!” ทัพเจษ

ร่างเล็กสะดุ้งกับน้ำเสียงแข็งที่ไม่น่าฟัง ทัพเจษหันหน้าไปทางหน้ารถและผลักพวงมาลัยอย่างหงุดหงิด เต้ยเหนื่อยกับการเรียนมามากพอแล้วยังต้องมาโดนด่าว่าแบบนี้ มันเป็นการเครียดที่สะสมจนทำให้น้ำตาเริ่มไหลออกมาพร้อมเสียงสะอื้น

“น...นายโกรธเราเหรอ” เต้ย

ทัพเจษไม่ตอบ มีเพียงแค่เสียงถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์เท่านั้น ร่างเล็กเริ่มเปล่งเสียงร้องไห้อันน่าสงสารออกมาจนร่างสูงต้องหันมาสนใจเขา

มือหนาเอื้อมมือไปลูบหัวที่เปียกปอนและรั้งหัวให้เข้ามากอด ใบหน้าหวานซุกลงที่ไหล่กว้างทำให้เสื้อของทัพเจษเปียกไปด้วยน้ำตา มือเรียวสอดแขนเข้าไปกอดและกำเสื้อทัพเจษเพราะร้องไห้หนักจนทำให้หายใจไม่ค่อยออก

“ร..เราไม่อยากฮึก..ให้นายโกรธเรา ฮืออ” เต้ย

“...” ทัพเจษ

ทัพเจษไม่ตอบกลับ เขาเงียบและฟังเสียงที่อู้อี้พูดอย่างไม่เป็นศัพท์ข้างหูเขา คนนี้ร้องไห้น่าสงสารจนทัพเจษเริ่มจุกที่ใจ เขาโกรธเต้ยมากเกินไปจริงๆ

“ขอโทษที่ไปยืนตากฝนประชดแบบนั้นอึก..ฮืออ” เต้ย

“ทีหลังอย่าทำอีกนะเข้าใจมั้ย” ทัพเจษ

ทัพเจษพยายามสงบสติอารมณ์อารมณ์ตัวเองและใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดกับเต้ย เต้ยไม่ชอบน้ำเสียงแข็ง เต้ยไม่อยากให้ทัพเจษโกรธเต้ยพยายามอธิบายแล้วแต่ทัพเจษก็ไม่ฟัง เต้ยไม่ชอบที่ทัพเจษใช้น้ำเสียงแข็งใส่เขา และเขากลัวว่าทัพเจษจะทิ้งเขาไป

“หยุดร้องไห้ได้แล้ว” ทัพเจษ

“ที่เราอธิบายไป ฮึก..เราพูดจริงๆนะ” เต้ย

“ครับ หยุดร้องก่อน เดี๋ยวตาบวม” ทัพเจษ

ทัพเจษจับไปที่แขนเล็กคู่นั้นและค่อยๆผลักออกจากกอด ทัพเจษเอื้อมมืออีกข้างไปเช็ดน้ำตาให้คนที่อยู่ตรงหน้า เต้ยร้องไห้จนหน้าแดงไปหมด ทั้งการกระทำและคำพูดที่ทัพเจษทำไปมันรุนแรงสำหรับหัวใจดวงน้อยของเต้ยเอามากๆ

เต้ยค่อยๆกลับมานั่งในท่าปกติพลางเช็ดผมตัวเองที่เปียกจากฝนพลางๆไป ตัวเขาเปียกโชกอย่างกับลูกหมาตกน้ำ แน่นอนว่ายังไงเบาะรถของทัพเจษก็ต้องเปียกอยู่แล้ว แต่ในเวลานี้ทัพเจษไม่สนแล้ว ตอนนี้คิดแค่ว่าต้องรีบไปส่งเต้ยและรีบไปทำรายงานที่รับปากทอยไว้

มือหนาบังคับพวงมาลัยทันทีอย่างไม่รอช้า เขาเหยียบคันเร่งโดยความเร็วอยู่ที่ 60 ทัพเจษเหล่ตาไปมองคนตัวเล็กที่นั่งกอดตัวเองอยู่ด้วยอาการหนาวสั่นก่อนจะเป็นคนเปิดบทสนทนา

“หนาวมั้ยเต้ย” ทัพเจษ

“อือ...” เต้ย

เมื่อทัพเจษได้ยินคำตอบรับที่แสนเบา เขาจึงเอื้อมมือไปปิดแอร์ทันที เนื่องจากตอนนี้ฝนมันตกและเต้ยตัวเปียก ถ้ายังเปิดแอร์ต่ออยู่แบบนี้ก็คงจะต้องหนาวตายในรถแน่ๆ ถึงตัวเองจะร้อนแต่ก็ช่างมัน ตอนนี้ห่วงคนตัวเล็กมากกว่า

ตลอดทางจนมาถึงบ้านเต้ย ทั้งสองคนไม่พูดอะไรกันมันจึงทำให้บรรยากาศรอบตัวน่าอึดอัดไปหมด เต้ยลงรถไปและไม่พูดอะไร วันนี้ทั้งสองคนไม่เอ่ยคำลาให้กันสักคำ แม้แต่คำว่าเจอกัน ก็ไม่มีใครเอ่ยออกมา เมื่อคนตัวเล็กเดินเข้าไปในบ้าน ทัพเจษไม่รอช้าที่จะบึ่งรถกลับบ้านตนทันที เขาได้แต่ครุ่นคิดกับสิ่งที่เต้ยพยายามจะสื่อในแชทกับเขา แต่คิดเท่าไหร่เขาก็ไม่เข้าใจสักที...

22:16 PM

หลังจากที่ทัพเจษถอยรถเข้าบ้านเสร็จ เขาเดินกลับเข้ามาในบ้านเงียบๆไม่พูดไม่จา ทัพเจษเดินมาประจบกับท็อปที่เดินสวนไปทางห้องครัว ท็อปเอ่ยถามทัพเจษขึ้นด้วยความสงสัย แต่เสียงที่ตอบรับท็อปกลับมานั้นมันไม่น่าฟังเอาเสียเลย...

“ไปไหนมา” ท็อป

“ไปรับเต้ย” ทัพเจษ

“ไปรับตอนนี้เนี่ยนะ?” ท็อป

“ไม่ต้องเสือกดิ้!” ทัพเจษ

เพียงแค่คำที่เอ่ยออกมาสั้นๆก็ทำให้ท็อปได้รู้แล้วว่าน้องชายตัวเองกำลังอารมณ์บ่จอยอยู่ ดังนั้นจึงจะไม่ถามเซ้าซี้ทัพเจษเยอะ ท็อปมองแผ่นหลังกว้างที่เดินขึ้นบันไดบ้านไปอย่างเงียบๆ เดาใจไม่ออกเลยว่าทัพเจษเป็นอะไรกันแน่

คนตัวสูงเดินเข้ามาในห้องตัวเอง เขาทิ้งตัวลงที่นอนและกลับมาทำงานต่อ ทัพเจษจ้องหน้าจอโน้ตบุ๊คที่อยู่บนโต๊ะพับเล็กๆบนที่นอนก่อนที่ท็อปจะมาเคาะประตูเรียกอีกครั้ง

ก๊อกๆๆ...

“อะไร!” ทัพเจษ

ทัพเจษตอบออกไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก ในเวลานี้ทัพเจษอยากใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ใช้เวลาอยู่กับงานโปรเจ็คที่เขากำลังจะลงมือทำ เขาไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเขาทั้งนั้น แต่แล้วคำตอบของพี่ท็อปก็ทำให้ทัพเจษต้องรีบลุกพรวดออกไปอย่างไม่รอช้า

“เต้ยมาหามึงอ่ะ อยู่หน้าบ้าน” ท็อป

ทัพเจษสาวเท้าไปยังหน้าต่าง เขาเปิดผ้าม่านออกอย่างแรงก่อนจะมองลงไปข้างล่างบ้าน เขาเห็นร่างอันคุ้นเคยที่ใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำ ดูเหมือนว่าจะปั่นจักรยานตากฝนมาคนเดียวเสียด้วย

“เชี้ยยย” ทัพเจษ

ทัพเจษรีบวิ่งออกจากห้องไป เขาไม่สนแล้วว่าเสียงเท้าเขาจะดังจนพ่อแม่ตื่นหรือไม่ ตอนนี้เขาต้องไปหาเต้ยให้เร็วที่สุด ทัพเจษวิ่งออกมาด้วยท่าทีรีบร้อน เขาไม่ใส่มันแล้วรองเท้า ทัพเจษรีบคว้าร่มที่กางเอาไว้อย่างรีบร้อน เขาวิ่งออกมากางร่มให้คนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าพลางถามเต้ยออกไป

“มาทำไรเนี่ย” ทัพเจษ

“เรามาง้ออ่ะ” เต้ย

“ทักมาก็ได้มั้ยเต้ย” ทัพเจษ

“แต่นายบอกเราว่าอย่าทัก นายรำคาญเรา” เต้ย

“...” ทัพเจษ

ทัพเจษไม่พูดอะไร เขาชะงักกับน้ำเสียงที่เต้ยพูดออกมา เต้ยดูหงอย น้ำเสียงสั่นคลอนเหมือนกับกลัวอะไรบางอย่าง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ทัพเจษจะไม่พูดแบบนั้นใส่เต้ยเด็ดขาด คนตัวเล็กก้มหน้าหงุดก่อนจะเงยหน้ามามองใบหน้าหล่ออีกครั้ง

“ทัพเจษ เต้ยขออธิบายเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเต้ยจะเลิกเซ้าซี้” เต้ย

“...” ทัพเจษ

“เต้ยกับพี่โมเป็นแค่พี่น้องกัน ความสัมพันธ์เป็นแค่พี่น้องกันจริงๆ เต้ยไม่ได้ชอบพี่โม และที่ทัพเจษเห็น เต้ยกอดกับพี่โมก็จริง แต่เต้ยกับพี่โมกอดกันในฐานะพี่น้องเท่านั้น เต้ยไม่ได้ขอให้ทัพเจษเชื่อเต้ยแล้วนะ เพราะเต้ยรู้ว่าอธิบายไปยังไงทัพเจษก็ไม่ฟัง แต่เต้ยมีคำคำนึงที่อยากบอกก่อนที่เต้ยจะไปนะ” เต้ย

คนตัวเล็กก้าวเท้าเข้ามาใกล้ทัพเจษอีกหนึ่งก้าว เขาประคองใบหน้าทัพเจษก่อนจะเขย่งเท้าเล็กน้อย อวัยวะเดียวกันประกบกันอย่างนุ่มนวล เต้ยจูบปากคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยตัวเอง ทัพเจษมองใบหน้าที่หลับตาพริ้มจูบตน ทัพเจษค่อยๆหลับตาลงพลางโอบเอวบางเอาไว้ ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกหวั่นไหวจนใจสั่น แต่ที่เต้ยจูบกับเขา เต้ยพยายามจะสื่ออะไรกันแน่?

เต้ยผละจูบนั้นออกและคำที่เต้ยพูดออกมา ทัพเจษไม่คิดว่ามันจะเป็นคำที่เขาจะได้ยินจากปากคนๆนี้

“เต้ยชอบทัพเจษนะ” เต้ย

ตายโหง...คำสารภาพอะไรเนี่ย...!? 

มันเป็นดั่งฝันที่เกิดขึ้นจริง คำที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากคนที่ชอบมันจะทำให้ใจเขาฟูขนาดนี้ เต้ยยิ้มเล็กน้อยให้ทัพเจษก่อนจะโบกมือลา ในขณะที่คนตัวเล็กหันหลังและเดินจากเขาไป เต้ยจับจักรยานของตนพร้อมขึ้นมันและปั่นกลับบ้าน แต่แล้วก็มีมือที่รั้งข้อมือเต้ยไว้

“เดี๋ยวดิ เข้ามาในบ้านผมก่อน ฝนมันตก” ทัพเจษ

ไม่เข้าใจเลย ทำไมอยู่ดีๆมาทำดีด้วยทั้งๆที่ไม่กี่ชั่วโมงนี้ยังบอกรำคาญกันอยู่เลย

“ฝนหยุดแล้วเดี๋ยวไปส่ง” ทัพเจษ

เดาใจไม่ถูกเลย... ถึงอย่างนั้นเต้ยก็ไปปฏิเสธไม่ทันแล้ว ทัพเจษลากคนตัวเล็กเข้ามาในบ้านอย่างไม่รอช้า เขาวางข้อมือเต้ยลงก่อนจะบอกให้เดินตามเขาขึ้นไปยังห้องนอนตัวเอง เต้ยเดินตามร่างสูงไปอย่างถือวิสาสะ ทัพเจษเปิดประตูออกพลางเบี่ยงตัวให้เต้ยเดินเข้าไป

สไตล์การตกแต่งห้องของผู้ชายคนนี้ดูเงียบง่ายสบายตา รูปภาพแสนเท่ประดับไว้บนฝาผนังหัวนอน โคมไฟข้างเตียงที่เปิดอยู่อย่างสลัวๆ เตียงกว้างที่มีหมอนอยู่สองใบเหมือนพร้อมจะให้ใครสักคนมานอนเป็นเพื่อน ทุกอย่างในห้องนี้มันอบอวนไปด้วยกลิ่นของทัพเจษ กลิ่นแอร์และกลิ่นน้ำหอมที่ทัพเจษชอบใช้

“ทัพเจษหายโกรธเต้ยแล้วเหรอ...” เต้ย

“ยัง” ทัพเจษ

“...” เต้ย

“ไปอาบน้ำก่อน แล้วจะหายโกรธ เดี๋ยวไม่สบาย” ทัพเจษ

“แต่..เต้ยไม่มีชุดนะ” เต้ย

“ใส่ชุดผมไปก่อน ของในห้องน้ำจะใช้อะไรก็ใช้นะ” ทัพเจษ

พูดแล้วก็เดินยังไปตู้เสื้อบานใหญ่ ทัพเจษหาชุดนอนของตัวเองที่พอเหมาะกับร่างน้อยๆของเต้ย

แต่ด้วยความที่เจ้าตัวนั้นไม่ชอบใส่กางเกงขายาว ก็เลยมีแต่กางเกงขาสั้นสีดำเต็มตู้ไปหมด ทัพเจษเลือกหยิบเสื้อแขนยาวสีขาวและกางเกงขาสั้นสีดำให้

เต้ยรับมันมาและเดินไปยังห้องน้ำที่ทัพเจษบอก ในระหว่างที่คนตัวเล็กกำลังอาบน้ำนั้น ทัพเจษก็กลับมานั่งพิมพ์งานต่ออย่างตั้งใจอยู่บนเตียง บรรยากาศในห้องเงียบสงัดไร้เสียงพูด มีเพียงแค่เสียงเม็ดฝนที่กระทบกับหน้าต่างบานใหญ่ของเขาเท่านั้น

อ่า...ทัพเจษชอบมันมากเวลาฝนตก มันจะมีมั้ยนะ? โซลเมทที่เขาพูดถึงกัน

ไม่นานนักเสียงฝักบัวในห้องน้ำก็เงียบไป เต้ยเดินออกมาพร้อมหอบเสื้อผ้าของตัวเอง เขาถามทัพเจษขึ้นว่าให้เอาไว้ที่ไหน ทัพเจษตอบกลับอย่างไม่คิดว่าให้ใส่รวมไปกับเสื้อผ้าของตนไปเลย เต้ยไม่ปฏิเสธแต่ก็แยกเสื้อผ้าตัวเองเอาไว้อีกตะกร้า เต้ยมองไปยังร่างสูงที่นั่งพิมพ์งานอย่างใจจดใจจ่อก่อนจะเดินเข้าไปหาและนั่งลงขอบเตียงอย่างถือวิสาสะ

“เต้ยอาบน้ำแล้ว...หายโกรธหรือยัง” เต้ย

“...” ทัพเจษ

ทัพเจษไม่ตอบ เต้ยเริ่มท้อที่จะตามง้อเขาแล้ว

“เต้ยว่าเต้ยต้องไปหาหมอแล้วแหละ” เต้ย

“ทำไม?” ทัพเจษ

ทันทีที่เต้ยเอ่ยคำนั้นออกมามันทำให้ทัพเจษต้องละสายตาออกจากงานทันที และคำตอบที่ทัพเจษได้รับ มันอยากจะจับคนๆนี้ฟัดเสียจริง

“ก็เวลาเต้ยอาบน้ำ เต้ยตัวเปียกทุกทีเลย” เต้ย

มุกเหี้ยไรเนี่ย..

ทัพเจษคิดในใจ มุกแป๊กๆที่พยายามเล่นยังไงมันก็ดูน่ารักสำหรับเขาอยู่ดี

“ขึ้นมาบนเตียงดีๆมา” ทัพเจษ

ทัพเจษออกคำสั่ง เต้ยชันเข่าคลานขึ้นมาหยุดอยู่ข้างๆเขา และไม่ทันที่เต้ยจะนั่งลงในท่าพับขาก็ถูกทัพเจษโผลกอดเข้าก่อน ทัพเจษซุกหน้าลงบนอกเล็กๆของเต้ย เมะลูกหมาที่เผยออร่าออกมามันทำให้ทัพเจษดูเป็นคนขี้อ้อนไปโดยปริยาย

“ฮ่าๆๆ เป็นอะไรเนี่ย” เต้ย

“ที่บอกว่าชอบผม ชอบจริงๆใช่มั้ย” ทัพเจษ

“...” เต้ย

แล้วคำๆนี้ใครที่ไหนจะพูดเล่นล่ะ ไม่มีใครอยากเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นทั้งนั้นแหละ

“อือ... ชอบจริงๆ” เต้ย

“...” ทัพเจษ

“จริงๆแล้วเต้ยแค่จะมาง้อแล้วก็กลับ เต้ยเลยถือโอกาสนี้มาบอกชอบทัพเจษไปเลย เต้ยไม่อยากเก็บมันไว้อีกแล้ว” เต้ย

“งั้น ช่วยบอกชอบผมอีกครั้งได้มั้ย” ทัพเจษ

ทัพเจษพูดพลางเงยหน้าขึ้นมามองเต้ย ดวงตาหวานมองลงไปที่หน้าของเมะลูกหมาอย่างไม่วางตา ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ทัพเจษต้องการออกมาอีกครั้ง

“เต้ยชอบทัพเจษนะ” เต้ย

พูดแล้วก็จุ๊บปากของคนตัวสูงไปหนึ่งที ทัพเจษโอบกอดเอวบางแน่นขึ้นก่อนจะบอกชอบเขากลับ ทัพเจษเป็นคนที่น่าค้นหา ยังมีอีกหลายๆอย่างที่เต้ยยังไม่รู้ และวันนี้เขาจะได้เรียนรู้นิสัยของทัพเจษมากกว่าเดิม...

23:00 PM

“เฮ้อออ..” ทัพเจษ

คนตัวสูงถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เขาจับที่ท้ายทอยตัวเองปลดปล่อยอารมณ์ความเมื่อยล้าออกมา ตั้งแต่รู้จักคำว่าโปรเจ็คเวลาส่วนตัวก็ลดลงไปอันนี้ไม่เกินจริง ทัพเจษมองไปที่คนตัวเล็กๆที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างเขาก่อนจะเป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้น

“เบื่อมั้ย” ทัพเจษ

“ห้ะ? ไม่เบื่ออ่ะ ทัพเจษเสร็จงานแล้วเหรอ” เต้ย

“ยังครับ แค่พักเฉยๆ” ทัพเจษ

Rrrrrrr~ Rrrrrrr~

โทรศัพท์ไอโฟนสีขาวของทัพเจษสั่นขึ้น เป็นข้อความกลุ่มของเพื่อนตัวเองที่แท็กเรียกทัพเจษรัวถี่ เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดข้อความดูก็พบว่าตัวเองกำลังถูกชวนให้เล่นเกมชื่อดังที่คนส่วนใหญ่เล่นกันเป็นตี้ก็คือ PUBG

Toy : พับจีกันเพื่อน

TJ : กูทำรายงานอยู่ไง

NOT : เออพักมาเล่นกับกูสักแปปดิ ตี้ขาด

9 : มาเล่นกันสักตาสองตาก็ได้ คลายเครียดๆ

ทัพเจษไม่อยากละความสนใจจากงานเลย แต่เขาก็ไม่อยากปฏิเสธคำชวนเพื่อนของตัวเอง เขาจึงต้องหาตัวแทนเล่นให้ตอนนี้

“เต้ย เล่นพับจีเป็นมั้ย?” ทัพเจษ

“เล่นเป็น ทำไมเหรอ?” เต้ย

“เล่นแทนผมหน่อยดิ พวกไอทอยมันชวน ตี้ไม่ครบ” ทัพเจษ

“แต่เต้ยเล่นไม่เก่งนะ” เต้ย

“ไม่เป็นไร ถ้ามันด่าก็บอกผม” ทัพเจษ

“อื้อ เดี๋ยวเต้ยเล่นแทนให้” เต้ย

“เธอเล่นในเครื่องผมแล้วกันเนอะ” ทัพเจษ

“ครับ” เต้ย

ว่าจบ ทัพเจษพิมพ์คำตอบรับลงไปในกลุ่มพลางให้เต้ยเล่นโทรศัพท์ของเขาเอง ไอดีของทัพเจษมีแต่ของที่เติมมาทั้งนั้น ทำเอาไม่กล้ากดใช้ซี้ซั้วเลย

ชื่อของทอยปรากฎขึ้นในคำเชิญชวน เต้ยกดตอบรับคำชวนเข้าตี้ ก่อนจะเป็นเก้าที่เปิดไมค์ในเกมเรียกเพื่อนๆในเกม

“โหลๆ ได้ยินกูมั้ย” เก้า

“เออได้ยิน” น็อต

“ได้ยินครับเพื่อนรัก” ทอย

ตี้เกมเปิดไมค์เช็คเสียงกัน แต่เป็นไอดีทัพเจษที่ไม่ได้เปิดไมค์ตอบรับเพื่อน

“ทัพเจษได้ยินพวกกูป่าว” ทอย

เสียงของทอยเอ่ยถามขึ้น เต้ยมองไปที่หน้าของทัพเจษโดยใช้สีหน้าบ่งบอกว่าจะให้เปิดไมค์มั้ย

“เปิดไมค์เลยครับ” ทัพเจษ

หลังจากที่ทัพเจษให้คำตอบ เต้ยหันกลับมามองที่หน้าจออีกครั้ง ก่อนจะกดเปิดไมค์ทีม

“เอ่อ...นี่เต้ยเองนะ มาเล่นแทนทัพเจษ” เต้ย

“อ้าว ทัพเจษไปไหนอ่ะ” น็อต

“กูก็อยู่นี่แหละพวกโง่ กูให้เต้ยเล่นแทน” ทัพเจษ

ทัพเจษพูดพลางพิมพ์งานอย่างไม่หยุดหย่อน

“แล้วคือยังไง มึงไปบ้านเต้ยเหรอ” เก้า

“เปล่า เต้ยมาบ้านกู” ทัพเจษ

“เต้ยออกมา!! อย่าไปใกล้มัน!!” ทอย

“ไอเหี้ยทอย” ทัพเจษ

ทอยแซวเพื่อนเล่นก่อนที่หัวห้องจะตกลงเลือกด่านเล่น ทัพเจษสะกิดไปที่ไหล่เล็กๆก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมา

“มานั่งเล่นที่ตักผม” ทัพเจษ

ตายโหงครั้งที่สอง... คำเชิญชวนอะไรกัน นี่มันล่อลวงชัดๆ...

ถึงจะอย่างนั้นแต่เต้ยไม่ปฏิเสธ เขาคลานเข้ามาในอ้อมกอดคนตัวสูง เต้ยตัวเล็กมากๆจนแทบจะไม่เป็นอุปสรรคในการพิมพ์งาน คนตัวเล็กนั่งขดจ๋องหลังพิงเข้ากับอกแกร่งที่รองรับเขาอยู่ทางด้านหลัง

“ขาว...” ทัพเจษ

“ห้ะ? พูดว่าอะไรนะ” เต้ย

“เอ่อ เปล่าๆ...” ทัพเจษ

มุมมองของคนตัวสูงกว่าเหลือบเห็นคอเสื้อที่ตกลงจนเห็นไหล่ขาวๆของคนตัวเล็กก็ทำเอาทัพเจษอดใจไว้ไม่อยู่

“ทัพเจษ ถ้าเมื่อยคอก็มาเกยไหล่เต้ยได้นะ” เต้ย

“ค..ครับ” ทัพเจษ

“เฮ้ออออ... กูอิจฉาคนมีแฟนว่ะ” น็อต

“เสือกนัก” ทัพเจษ

“5555555555” เก้า

“โด๊นน55555555” ทอย

ใช่ ทัพเจษเป็นคนสองมาตราฐาน กับแฟนจะพูดเพราะ พออยู่กับเพื่อนปากก็จะหมาหน่อย จนเพื่อนคิดอยากจะหาตะกร้อมาครอบปากทัพเจษจริงๆ

23:17 PM

“เต้ยๆๆๆ หลังหินมีตัวนึง!” น็อต

“ไอเหี้ยกูล้ม!” ทอย

ทุกอย่างในเกมตอนนี้กำลังวุ่นวาย คนตัวเล็กกำลังบวกกับคนในเกมอย่างเมามันส์ จนไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่าการที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กในตักมันทำให้บั้นท้ายของตัวเองไปสะกิดอารมณ์ของทัพเจษ และใช่...ลูกรักของทัพเจษมันกำลังถูกับบั้นท้ายของเต้ยอย่างพอดิบพอดี

“อ้าา!! เต้ยล้มๆๆๆ!!” เต้ย

“มาชุบแล้วๆ” เก้า

เชี่ยเอ้ย เงี่ยนว่ะ...

ทัพเจษหยุดพิมพ์งานไปอย่างไม่รู้ตัว เขาเอาคางเกยไหล่ของเต้ยพลางมองเกมที่กำลังเล่นอยู่

“เธอ ข้างหน้ามีตัวนึง” ทัพเจษ

ทัพเจษพูดพลางชี้ไปที่หน้าจอเกม ตอนนี้เต้ยฆ่าคนในเกมไปแล้วสิบตัว ไหนบอกเล่นไม่เก่งไง...

“เต้ยหลัง!! ไอเหี้ยกูตาย!!” ทอย

ทันทีที่เสียงของทอยดังขึ้น เต้ยหันกลับไปยิงศัตรูที่อยู่ข้างหลัง และ...บราโว! พวกเขาได้กินไก่กันล่ะ เกมตาแรกจบไปด้วยดี ตานี้เป็นเต้ยที่แบกเกม จะมีเหรอที่จะไม่ต่อเกมที่สอง

“เต้ย ไหนบอกเล่นไม่เก่งไง” เก้า

“แหะๆ” เต้ย

ดูเหมือนเต้ยจะเล่นเก่งกว่าทัพเจษและพวกเขาด้วยซ้ำ ทั้งสเต็ปการเล่น การซุ่มยิง และปืนที่เต้ยเล่นนั้นมันเป็นปืนที่ทัพเจษไม่ชอบเล่นเลยนั่นก็คือปืนลูกซอง ถือว่าเต้ยทำได้ดีสำหรับเกมตาแรกเลยทีเดียว

“กดเลยนะ” ทอย

“กดเลย” น็อต

เกมที่สองกำลังดำเนินเกม ในระหว่างรอเกมเริ่ม จู่ๆทัพเจษก็เกิดอาการแปลกๆบางอย่าง เขาขบเข้าที่ไหล่ขาวๆนั้นอย่างห้ามใจไม่ได้

“อ๊ะ!?” เต้ย

เต้ยเผลอร้องเสียงประท้วงออกมาจนในทีมถึงกับเงียบไปชั่วขณะ เต้ยปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ ก่อนจะเป็นเสียงของเก้าที่เอ่ยถามเขาขึ้นมาจากในเกม

“เป็นไรเปล่าเต้ย” เก้า

“ป..เปล่า เราโดนตัวไรกัดไม่รู้” เต้ย

“หึ...” ทัพเจษ

กลิ่นตัวของเต้ยมันเตะจมูกจนห้ามใจไม่ได้ ทัพเจษเริ่มเกิดอารมณ์อยากรู้อยากลองขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

และแล้วเกมที่สองก็เริ่มขึ้น พวกเขาโดดร่มและแยกย้ายกันไปเก็บอาวุธตามบ้านเรือน แต่กลับมีศัตรูที่ลงบ้านเดียวกับเขาด้วย

“พวกนาย เราโดนยำ!” เต้ย

“ไอเหี้ย ไปไม่ทัน!” เก้า

เต้ยวิ่งหาอาวุธอย่างไม่รอช้า และเขาก็ได้ปืนที่เขาถนัดนั่นก็คือลูกซอง เต้ยยิงเข้าไปที่ศัตรูที่จะมาฆ่าเขาตายไปหนึ่งศพ ถ้าเขาไม่วิ่งหาอาวุธก็คงต้องโดนตี้ฝ่ายตรงข้ามมาฆ่าเอาแน่นอน

“เต้ย... อย่าดิ้นบ่อย” ทัพเจษ

“หา? ทำไมอ่ะ” เต้ย

“มันโดน” ทัพเจษ

ทัพเจษพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เต้ยถึงกับหน้าร้อนขึ้นมาทันที เต้ยไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามันกำลังมีบางอย่างดุนอยู่ที่ก้นของเขา

“ข...ขอโทษ” เต้ย

“ห้ะ? ขอโทษอะไรอ่ะ” ทอย

“อ้อ เต้ยพูดกับทัพเจษน่ะ” เต้ย

“อ่อ” ทอย

อุปสรรคในการเล่นเกมตอนนี้ก็คือเจ้าเมะลูกหมาที่กำลังคลุกคลีอยู่กับต้นคอเนียนสีน้ำผึ้ง ทัพเจษเริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว... มือหนาโอบเอวบางและลูบไล้บริเวณหน้าท้องของเต้ยอย่างไม่หยุดหย่อน ทัพเจษลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเต้ยมากเกินไป ทัพเจษสอดนิ้วกลางลงใต้ขอบกางเกงขาสั้นหวังจะไปสะกิดอารมณ์ของเต้ย คนตัวเล็กกำลังสติเหม่อลอยจนหยุดเดินในเกมไปแล้ว เต้ยกดปิดไมค์ก่อนจะสั่งให้ทัพเจษหยุดทำด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน

“ย...หยุดนะ เต้ยเล่นเกมอยู่” เต้ย

“ทำไมล่ะ ตอนนี้เต้ยก็รู้สึกเหมือนผมไม่ใช่เหรอ หื้ม?” ทัพเจษ

เสือที่มันกำลังจะได้กินเหยื่อมันไม่หยุดลงแค่นี้หรอกจริงมั้ย?

ทัพเจษขบไปที่ต้นคอขาวและเลียทับรอยกัดนั้นอย่างเบาบาง การกระทำที่กระตุ้นอารมณ์ มันแทบจะไม่มีช่วงเวลาให้เต้ยได้เล่นเกมต่อได้เลย คนตัวเล็กลุกออกจากตักของทัพเจษทันที เต้ยนอนคว่ำลงก่อนจะเลิกสนใจทัพเจษและเล่นเกมต่อ

ทัพเจษเงี่ยนเหรอ...

คนตัวเล็กคิดในใจ และในระหว่างที่กำลังบวกกับผู้คนในเกมจนลืมไปว่ายังมีเสือที่รอขย้ำอยู่ ทัพเจษยกโต๊ะพับเล็กไปวางไว้ข้างล่างเตียงก่อนจะกลับมาสนใจเต้ยอีกครั้ง ทัพเจษเอ่ยเสียงแหบพร่าข้างหู เขาพยายามทำให้เต้ยเสียสมาธิเล่นเกมอีกครั้ง ตอนนี้ทัพเจษไม่ได้ต้องการให้เต้ยเล่นเกมแล้ว แต่เขาต้องการให้เต้ยมาเล่นกับเขาแทน

มือทัพเจษอยู่ไม่เป็นสุข... เขาไล่ฝ่ามือไปตามหน้าท้องเนียน จังหวะที่เต้ยกระตุกไปตามอารมณ์ก็ทำให้บั้นท้ายไปโดนแท่งร้อนของทัพเจษที่อยู่ทางด้านหลังอีกครั้ง ทัพเจษคลำหาเม็ดเชอรี่ก่อนจะเล่นกับมันโดยใช้นิ้วชี้และหัวแม่มือเล่นกับมันอย่างเบาบาง

“อ...อ่า อึก...” เต้ย

เต้ยร้องประท้วงขึ้น เขาหยุดเดินในเกมไปชั่วขณะ ก่อนที่จะมีมืออีกข้างสอดลงเข้าใต้กางเกงขาสั้นสีดำ ทัพเจษกอบกุมแก่นกายนั้นจนทำให้เต้ยต้องโก่งก้นขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ท...ทัพ...เจษ” เต้ย

“หื้ม? เรียกทำไมคะ” ทัพเจษ

“เต้ย หยุดเดินทำไมอ่ะ” เก้า

“ค...คือเรา อื้อออ~ อ๊ะ!...” เต้ย

“...ทัพ มึงทำไรเต้ยอ่ะ” ทอย

ทัพเจษไม่ตอบเพื่อนของเขา มีเพียงแค่เสียงหายใจหอบแห้งเท่านั้น แต่นี่ยังอยู่ในสถานการณ์ลงแรงค์ เต้ยพยายามเล่นเกมต่อไปและทำให้มันปกติมากที่สุด

จู่ๆทัพเจษก็จับกระดูกเชิงกรานออกแรงดึงให้เต้ยโก่งก้นขึ้นในท่าสมบูรณ์

ทัพเจษเลิกกางเกงขาสั้นของเต้ยออกจนเห็นลูกพีชเนียนที่น่าขย้ำ มือหนาบรรจงบีบคลึงลูกพีชนั้นและตีเข้าจนเกิดเสียงดังลั่น

“อ๊ะ!” เต้ย

เขาถอดกางเกงของตัวเองออกพร้อมชักกระตุ้นอารมณ์ ทัพเจษจ่อแท่งร้อนไปช่องทางรักสีชมพูเตรียมเสียบเต็มทน และทัพเจษก็ได้ทำมัน เขาสอดใส่ตัวตนเข้าไปอย่างไม่รอช้า

“อะ...อ๊า!! อึก!” เต้ย

ทัพเจษเป็นคนเซ็กจัด และรสนิยมของเขาไม่ได้เป็นคนที่นุ่มนวล เขาชอบอะไรที่มันรุนแรง ชอบทำให้อีกฝ่ายร้องขอชีวิต และแน่นอนเขาไม่ค่อยๆสอดใส่เข้าไป เพียงแต่ใส่ทีเดียวจนสุดรำ เสียงครางหวานถูกเอ่ยออกมาให้ได้ยิน คนในเกมที่กำลังเล่นอยู่ถึงกับชะงักทันที เต้ยรีบปิดปากและกล่าวคำขอโทษ แต่จู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งพูดใส่เขาอย่างแผ่วเบา เสียงที่ได้ยินนั้นมันเป็นน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก...

“จะกลั้นเสียงไว้ทำไม ร้องออกมาเลยสิ ร้องออกมา ทำให้พวกมันรู้ว่าเรากำลังเย็ดกันอยู่” ทัพเจษ

คำพูดที่รุนแรงถูกกล่าวขึ้น ก่อนที่ทัพเจษจะขยับสะโพก มันเป็นเซ็กที่เบา แต่กลับหนักหน่วงจนทำให้ทรมาน คนตัวเล็กหนิ่วหน้าเล็กน้อย มือสั่นเทาจนไม่เป็นอันเล่นเกม ทัพเจษไม่ได้เบิกทางก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนจึงทำให้เต้ยเจ็บทนแทบจะขาดใจ

“ทัพ...อื้ออ~ออ ไม่ อ๊ะ!” เต้ย

“อย่าตอดแน่นมันขยับไม่ได้” ทัพเจษ

ทัพเจษพูดกระซิบข้างหู เสียงของทัพเจษตอนนี้มันทำให้เต้ยใจสั่น เสียงเดิมยังหล่อแล้วยิ่งเสียงตอนมีอารมณ์ยิ่งทำให้เต้ยมีอารมณ์ขึ้นไปอีก

“อ๊ะ! ...อื้ออ~ออ!” เต้ย

“ซี๊ดดด.. โคตรแน่น” ทัพเจษ

ทัพเจษหยุดขยับส่วนนั้น เขาเอื้อมมือมาจับหัวคนตัวเล็กให้เอียงออกข้างเล็กน้อยก่อนจะโน้มตัวลงมาคลุกคลีกับซอกคอขาว ทัพเจษพยายามทำให้เต้ยผ่อนคลายมากขึ้น เต้ยยังไม่คุ้นชินกับขนาดของทัพเจษสักเท่าไหร่นัก

“เต้ย...ไหวมั้ย เห็นนิ่งอยู่ซักพักแล้วนะ” ทอย

“ร...เรา...ไหว อ๊ะ!” เต้ย

“...กูว่าโดนแล้วแหละ” น็อต

“โทษนะ เสียงเต้ยแม่งโคตรหวาน กูเงี่ยนว่ะ” เก้า

ถึงปากจะบอกว่าไหว แต่มือเล็กๆคู่นั้นไม่จับโทรศัพท์อีกแล้ว มือสวยกำหมอนแน่นพลางครางออกมาเป็นจังหวะ เสียงกระเส่านั้นทำให้ทัพเจษพอใจอยู่ไม่น้อย

ปลายนิ้วทัพเจษเล่นสนุกกับแท่งร้อนของเต้ยที่แข็งเต็มทน มือหนาจัดการกอบกุมแท่งร้อนและชักมัน น้ำเยิ้มที่เขาได้เริ่มสัมผัสมันทำให้ทัพเจษพอใจเป็นอย่างมาก

“จะ...จะเสร็จ อ๊าา~!” เต้ย

ทัพเจษไม่อยากให้เต้ยเสร็จก่อนเขา... นึกได้ดังนั้นก็แกล้งโดยเอานิ้วหัวแม่มือกดสกัดจุดไว้ ทัพเจษรู้ดีว่าการที่กลั้นให้มันไม่เสร็จแบบนี้จะทรมาน มันอึดอัดและปวด

“เล่นเกมต่อสิคะ หยุดทำไม” ทัพเจษ

เสียงแข็งของทัพเจษเอ่ยสั่ง เต้ยเงยหน้าออกมาจากหมอนที่ซุกอยู่ ค่อยๆเอื้อมมือน้อยๆทั้งสองข้างไปจับโทรศัพท์เหมือนเดิม ทัพเจษหึออกมาเบาๆด้วยความพอใจ แต่ไม่วายที่จะกระแทกแกล้งเพื่ออยากได้ยินเสียงครางหวานนั้น

เต้ยพยายามเล่นเกมต่อไปแต่เดินเกมสะดุดมาก เหมือนคนเน็ตกระตุก คนตัวเล็กกัดปากแน่นกลั้นเสียงกระเส่าเพราะไม่อยากให้คนในเกมได้ยิน อีกอย่างห้องข้างๆคือห้องของพี่ท็อป

“อึก! อ๊า~ ทัพเจษ ฮะ~” เต้ย

เวลาโดนกระแทกอย่างหนักหน่วงคนตัวเล็กจะปิดไมค์ทันที แต่ก็ปิดไม่ทันเสียแล้ว... คนในเกมได้ยินกันไปหมดแล้ว จะมีเหรอที่เสียงหวานๆของเต้ยจะไม่ทำให้พวกเขาเริ่มมีอารมณ์ตามไปด้วย

และแล้วก็...

ปั้ง!!

เต้ยโดนฝ่ายตรงข้ามยิงตายในที่สุด และในชีวิตจริง เวลานี้มันจะบอกถึงชะตาของเขาแล้ว ทัพเจษถอดตัวตนออกพลางเอ่ยสั่งเต้ยให้รู้ถึงเสียงที่มีอำนาจเหนือกว่าให้นอนหงาย เขามองร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าที่พอใจ ทัพเจษเอื้อมมือไปเล่นกับปากคนตัวเล็กอย่างอ่อนโอน

“อ้าปาก” ทัพเจษ

เขาเอ่ยสั่งและสอดสามนิ้วเข้าไปในโพรงปาก เต้ยไม่รู้ว่าทัพเจษกำลังทำอะไรกันแน่ ลิ้นร้อนที่เกี่ยวกับนิ้วของเขาเล่นดูดสวนเข้าออกอย่างเป็นการเชิญชวน

“ทำแบบนี้เหมือนอยากโม้กเลยนะเต้ย” ทัพเจษ

ทัพเจษเลิกสนใจกับโพรงปากเล็กก่อนจะเอานิ้วที่ตัวเองให้เต้ยเล่นเมื่อกี้มาเคลมทางรูรักสีชมพู เขาสอดนิ้วเข้าไปพร้อมกันทั้งสามนิ้วอย่างใจร้อน

“อ๊ะ!!” เต้ย

เต้ยร้องออกมาดังลั่น ก่อนที่ทัพเจษจะจับขาสวยทั้งคู่มาพาดบ่าของตนเอาไว้ คนตัวสูงกว่างอนิ้วทั้งสามข้างในให้โดนจุดกระสัน ถึงแม้ว่าเต้ยจะร้องขอให้เขาหยุดแต่การกระทำของเต้ยมันกลับไม่ใช่อย่างนั้น

“อื้อออ~ ต...ตรงนั้น ฮะ!” เต้ย

“ตรงนี้เหรอคะ?” ทัพเจษ

มือหนาจัดการรัวนิ้วเข้าออกจนเกิดเสียงน่าอาย เขาเร่งความถี่และความแรงเข้าหนัก

“แฉะแล้วนะเต้ย” ทัพเจษ

ทัพเจษมองใบหน้าที่แดงระเรื่อพลางยิ้มออกมาด้วยความพอใจ สิ่งที่กำลังตอดรัดนิ้วเขาอยู่มันเหมือนอยากโดนแท่งร้อนสอดใส่แทนนิ้วอย่างเต็มทน ทัพเจษไม่รอช้า เขาเอาแท่งร้อนจ่อไปที่รูรักและดันมันเข้าสุดอีกครั้ง มันบ่งบอกให้เห็นถึงรสนิยมที่ดิบเถื่อนของเขา

เต้ยจิกผ้าปูที่นอนแน่นและเท้า ทัพเจษไม่รอช้าที่จะขยับเอวสวนอย่างเนิบๆแต่เป็นการกระแทกที่รุนแรง

“อื้อออ ทัพเจษ อ๊ะ!” เต้ย

ทัพเจษใส่แรงไม่ยั้งจนคนตัวเล็กพูดออกมาไม่เป็นศัพท์ พลางมองสีหน้าหวานที่แดงระเรื่ออยู่ในขณะนี้ ถึงจะเปิดแอร์อุณหภูมิ25องศา ยังไงมันก็ทำให้เขาทั้งสองคนร้อนอยู่ดี

“ดีมากค่ะคนเก่ง ตอดแบบนั้นแหละ อ่าาา~” ทัพเจษ

เต้ยมองทัพเจษที่เชิดหน้าระบายอารมณ์อย่างพอใจ ก่อนที่มือสวยคู่นี้จะอยู่ไม่เป็นสุข เต้ยกอบกุมและชักที่แก่นกายตัวเองไปพลางๆ เต้ยยกแขนขึ้นมาคล้องคอทัพเจษก่อนที่ภาพที่เขาเห็นมันจะค่อยๆเบลอจนมองหน้าทัพเจษไม่ชัด

สติของเต้ยกำลังล่องลอย และสีหน้าที่ทัพเจษเห็นตรงหน้าก็คือเต้ยตาลอยไปในที่สุด

“หึ ตาลอยแล้วเหรอเต้ย” ทัพเจษ

เต้ยไม่ตอบรับ มีเพียงแค่เสียงครางที่ร้องออกมาเป็นจังหวะ เต้ยจิกลงไปที่แผ่นหลังหนาเพื่อระบายอารมณ์ ครั้งนี้เขาอาจจะได้ตายโหงจริงๆแล้วแน่ๆ...

“ท...ทัพเจษ เต้ยจะเสร็จ อ๊าาา~าา” เต้ย

“เธอตอดผมอีก ผมก็จะเสร็จ อื้มม~!” ทัพเจษ

น้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตาหวาน ทัพเจษกระแทกแรงอย่างหนักหน่วง ตอนนี้ทั้งสองคนเริ่มเปียกไปด้วยเหงื่อจากความร้อน มันยิ่งทำให้เต้ยดูน่าเอาขึ้นคูณสอง

“อะ...อ๊าา~าาาา!!! อื้ออ!” เต้ย

ทัพเจษยกยิ้มอย่างพึงพอใจที่เห็นน้ำสีขาวขุ่นของคนตัวเล็กเลอะตามหน้าท้อง ทัพเจษเองถอดแท่งร้อนออกและตีไปที่แก้มของเต้ย

คนตัวเล็กอ้าปากรับน้ำกามอย่างไม่รังเกียจ น้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยในปากจนเอ่อล้น เต้ยกลืนน้ำรักของทัพเจษลงไปอย่างตั้งใจ

“เก่งมากครับ เด็กดี” ทัพเจษ

สติของเต้ยเริ่มกลับมาอีกครั้ง คนตัวเล็กค่อยๆลุกขึ้นและต้องหนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด

“ไหวมั้ย?” ทัพเจษ

“เจ็บ...” เต้ย

“ผมเบาสุดแล้ว” ทัพเจษ

“ทัพเจษเก็บแรงไว้ทำไม ก็ใส่เราเต็มที่เลยสิ” เต้ย

คำตอบที่เต้ยเอ่ยออกมามันทำให้ทัพเจษพอใจนัก

“งั้นครั้งหน้าผมจะไม่เกรงใจแล้วนะ” ทัพเจษ

พูดแล้วก็โน้มตัวลงไปจูบหน้าผากกว้างก่อนจะใช้แขนแกร่งช้อนตัวเต้ยขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าสาวพร้อมคว้าผ้าขนหนูสองผืนเข้าไปยังห้องน้ำ เขาค่อยๆวางคนตัวเล็กลงในอ่างอาบน้ำอย่างเบามือ

“อาบน้ำก่อนเลยนะ เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่” ทัพเจษ

“อือ...” เต้ย

ดูเหมือนว่าเต้ยคงจะต้องนอนค้างบ้านนี้สักหนึ่งคืน และทัพเจษรับปากแล้วว่าพรุ่งนี้จะไปส่งเขาถ้าทัพเจษเรียนเสร็จ และใช่ พรุ่งนี้เต้ยไม่มีเรียน เขาจะได้นอนเล่นอยู่บ้านของทัพเจษจนถึงเวลาเที่ยงวัน แล้วแบบนี้เขาจะบอกแม่เขายังไงดี...