บรรยาย EP.18
TJ Talk
14:30 PM
ผมมองไปที่รถของพี่ชายผมที่กำลังขับมาหน้าคณะของผม เจ้าคนหัวส้มที่ผมแอบชอบอยู่นั้นเดินลงมาจากรถพี่ท็อป ผมยิ้มตอบรับไปเล็กน้อยก่อนที่พี่ท็อปมันจะเรียกให้ไอเก้าขึ้นไปรถของเขา ส่วนผมก็ไปรถของผม แต่วันนี้เต้ยจะมานั่งด้วยแหละรู้สึกเขินสัสๆ
ผมเดินข้างกายคนตัวเล็กเพื่อไปยังที่จอดรถของคณะ ผมกดระบบปลดล็อกประตูที่กุญแจพร้อมขึ้นรถและมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าใหญ่แห่งหนึ่ง
“เต้ยอยากฟังเพลงมั้ย?”
“อื้อ เอาสิ”
เพราะว่าบรรยากาศในรถมันเงียบเกินไปผมเลยอยากหาเพลงเปิดให้เขาฟัง วันนี้ผมเปิดเพลงที่เขาชอบก็คือเพลง ‘ของขวัญ - Musketeers’ ในระหว่างที่ผมกำลังขับรถผมก็ได้ยินเสียงหวานฮัมเพลง เต้ยเขากำลังนั่งหลับตาฮัมเพลงอยู่ เสียงของเขาโคตรหวานจนทำให้ผมหน้าร้อนเลย
แอร์เย็นๆในรถบวกกับเพลงสบายๆที่วนอยู่ในนี้มันเป็นความรู้สึกที่ดีที่สุดเลยครับ
ไม่นานนักผมก็มาถึงห้างแล้ว ผมและอีก3คนที่เหลือเดินมายังโซนกล้องถ่ายรูป แต่ผมเขินเต้ยหนักจนผมต้องมาแอบอยู่หลังพี่ท็อปตลอดเวลา แม่งแบบ คนเหี้ยไรจะน่ารักได้ทุกเวลาขนาดนี้วะ
“เป็นเหี้ยไรทัพเจษ” ท็อป
พี่ท็อปมันหันหน้ามาถามผมที่แอบอยู่ข้างหลัง ผมส่ายหัวเชิงบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร
“สงสัยมันเขินเต้ยมั้งครับ” เก้า
เก้ามันกระซิบที่ข้างหูของพี่ท็อปก่อนที่จะมีแรงพลังช้างผลักผมให้เข้าไปหาเต้ย
ไอเหี้ยพี่บาสแม่ง...
“เชี่ย!!!” ทัพเจษ
ผมสถบคำหยาบออกมาดังเล็กน้อยด้วยความตกใจ ผมเกือบจะชนกับเต้ยแล้วสิ!
“อะไรเหรอ?” เต้ย
“เปล่าครับ จ...จะมาช่วยดูกล้อง” ทัพเจษ
“อื้อ ดีเลย ทัพเจษว่าแบบนี้ดีมั้ยอ่ะ” เต้ย
ผมบอกเลยว่าเต้ยโคตรซื่อ หลังจากที่เต้ยพูดจบก็หันไปชี้ตัวกล้องที่อยู่ด้านหน้าของเขา ผมมองใบหน้าจิ้มลิ้มนี้ด้วยความเอ็นดู อดไม่ได้ที่จะเผลอหลุดยิ้มออกมาจนทำให้พี่บาสเขากระแอมใส่ผมเสียงดังลั่น เฮ้อ... คิดถูกมั้ยเนี่ยที่ให้พวกพี่เขามาด้วย
“มาครับน้องเต้ย พี่ช่วยเลือกมา” ท็อป
พี่ท็อปก็เดินมาหาพวกผมและช่วยดูตัวกล้องไปเรื่อยๆ ผมเดินถอยออกมาจากเต้ยและมายืนอยู่ด้านนอกกับไอเก้า
“กูคิดถูกมั้ยวะที่เอาพวกมึงมาด้วย” ทัพเจษ
“คิดผิดมหันต์” เก้า
สงสัยจะจริงว่ะ
ไม่นานนักเจ้าคนตัวเล็กก็ได้กล้องมาเป็นที่เรียบร้อย พวกผมตัดสินใจจะไปหาซื้อไอศกรีมและของกินเพื่อเอาไปฝากพี่โมกับพี่เคนที่หอในขณะที่ไอเก้ามันกำลังจะหยิบตังค์ออกมาแต่ไอคนนิสัยรวยอย่างพี่ผมก็พูดตัดหน้าขึ้นมาก่อน ‘ไม่ต้องครับน้องเก้า เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง’ เออจ้าาาา กับน้องแท้ๆไม่เอ่ยชวน งี้แหละพี่ชายผม แต่จะว่าไปเขาก็เลี้ยงผมมาเยอะแล้วนะ ฮ่าๆ
16:00 PM
ใช้เวลาซักพักใหญ่ๆกว่าพวกผมทั้งห้าคนจะมาถึงหอของพี่โม เพราะวันนี้รถแม่งติดมากๆ เต้ยมองหน้าผมเชิงบอกว่าจะเข้าไปหาพี่โมนะ ผมยิ้มตอบรับเป็นสัญญาณว่าผมไม่เป็นไร เดี๋ยวผมรออยู่ข้างนอกเอง
“เราจะรีบออกมานะ” เต้ย
“ครับ” ทัพเจษ
สิ้นสุดเสียงของผม คนตัวเล็กก็เดินเข้าไปในห้องเพื่อไปดูอาการของพี่โม ผมนั่งที่ขั้นบันไดพลางเล่นโทรศัพท์รอพวกพี่ท็อปออกมา เก้าเดินมานั่งข้างๆผมพลางมองมาที่ผมซักพัก
“อะไรวะ?” ทัพเจษ
“เปล๊าาา แค่มาดูอาการคนอกหัก” เก้า
“อกหักก็เหี้ยละ” ทัพเจษ
“แค่เต้ยจะเข้าไปดูอาการคนป่วย ทำเป็นหมาหงอยไปได้” เก้า
“บางทีกูก็แอบคิดนะว่าเต้ยสองใจ ฮ่าๆๆ” ทัพเจษ
“เฮ้ย อย่าคิดแบบนั้นดิวะ กูเชื่อว่าเต้ยชอบมึง เพราะเดี๋ยวนี้เขาไปไหนมาไหนกับบ่อยกว่าพี่โมอีก” เก้า
“แต่เขาอาจจะคิดกับกูแค่เพื่อนก็ได้ไง” ทัพเจษ
“...” เก้า
“ช่างเถอะ ปล่อยให้เวลามันดำเนินเรื่องก็พอ” ทัพเจษ
“โหหหห ไอพระเอก โคตรพระเอกเลยมึงอ่ะ” เก้า
ผมขำออกมาเล็กน้อย คำที่ผมพูดไปมันรู้สึกเว่อร์ไปหน่อยแฮะ ผมพยายามไม่คิดมากว่าเต้ยจะให้ความหวังผมแล้วไปคบกับพี่โมหรือเปล่า ก็จริงที่ว่าเดี๋ยวนี้เต้ยก็ไปไหนมาไหนกับผมบ่อยขึ้น แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะชอบผมนี่นา...
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น